maandag 12 december 2016

alleen


Al een beetje aan het mijmeren wat 2016 mij gegeven heeft. ..
En toen las ik deze zin in de roman Rondom de zon van Paula Mclain
" Er zijn dingen die we alleen op onze dieptepunten vinden..."
Nou... dát dus.
Die dingen heeft 2016 mij gegeven.

woensdag 9 november 2016

Over tijd

De tijd verstrijkt snel.
Zo snel dat ik er een beetje een haast gevoel van krijg.
Een gevoel van heel veel nog moeten doen en te weinig ruimte om het allemaal rustig te doen.
Niet fijn. Ik verdrink liever in ruimte en tijd.
Ik hou van het gevoel van binnen dat mijn hart en ziel tot rust zijn gekomen.
Precies op de tijd en plek waar ze precies nu moeten zijn.
Het gevoel van kunnen ademen.
Dus ik adem nog maar eens flink in en diep zuchtend uit.
Verzink op de bank met mijn boek en doe gewoon nog langer even niets.
Ik lees over Bach bloesems en laat me inspireren. En langzaam komen mijn ziel en persoonlijkheid weer samen.
Op tijd om de dag, een klein beetje later, toch te beginnen.

zaterdag 29 oktober 2016

de grote dag

Er zijn deze week al verschillende grote dagen gepasseerd.
De dag dat alle tekeningen ingelijst en klaar waren.
De dag dat ze ingepakt waren en al mijn muren weer leeg.
De laatste dag voor het ophangen in Pulchri.
De dag dat Bar en ik de ruimte inrichtten met al ons werk.
En dan vandaag.
De dag van de opening.
Zweethanden, hartkloppingen en kriebels in mijn maag.
Ik ben er bang voor.
Ik verheug me erop.
Ik voel me leeg.
Ik heb zin om mijn werk aan de wereld en mijn dierbaren te laten zien.
Ik hoop dat het een daverend succes gaat zijn.
Gelukkig schijnt de zon.....

zondag 2 oktober 2016

aan de vooravond


















Nog maar een paar weken tot de expositie in Pulchri.
De spanning in mij loopt op.
 Ik moet flink tegen mezelf aan blijven praten om de moed hoog te houden.

regen

Nu regent het gelukkig eindelijk na deze prachtige lange nazomer.
Eindelijk, want al die zon riep mij steeds naar buiten. Naar terrasjes, strand en gezelligheid.
Nu mag ik lekker binnen blijven. Heel bevordelijk dus voor al dat werk wat ik nog moet doen. Valt eigenlijk best mee, maar mijn gevoel zegt anders. Dat roept dat het niet opschiet. Dat het niets is. Dat al mijn keuzes fout zijn. Dat het gepruts is.
En onder 'aanmoedigend' geroep van die stem blijf ik stug paspartouts snijden, lijsten verven (AMATEUR), glas op poetsen, formaat bepalen, ondertekenen, uitnodigingen bedenken en maken.
Ik maak lijstjes en streep af en maak weer nieuwe lijstjes.
Naar mijn idee ben ik al weer eeuwen aan het inlijsten en nog ben ik niet klaar.

woensdag 14 september 2016

mooie boeken

titel : oude familie 

























Vorige week twee prachtige boeken gelezen.
De eerste is "Duizend kleuren blauw" van de Duitse schrijfster Nina George. Over een man die in coma ligt. Een beschrijving hoe dat zou voelen en zijn en over zijn leven door de ogen van zijn ex geliefde en zoon. Schrijnend, poetisch, beklemmend, liefdevol, hoopvol.
De tweede heet "Ochtend in Jenin" van Susan Abulhawa. Een roman over Palestina en Israel, die iedereen zou moeten lezen. Ik heb er nog steeds geen woorden voor. Behalve misschien... schrijnend, poetisch, beklemmend, liefdevol, hoopvol.

Beide boeken gaven mij het gevoel van verwondering en bewondering.
Hoe uit iets triests zoiets moois kan ontstaan. Hoe nieuw uit oud ontstaat steeds maar weer. Funderingen worden boven elkaar gestapeld. Wortels krijgen hun houvast door eerdere wortels. Wij bestaan niet op onszelf. We zijn verbonden altijd en overal. Waar we ook heen vertrekken we nemen onszelf mee en daarmee onze afkomst. Ik weet nog niet wat ik daar van vind.

zaterdag 3 september 2016

nieuwste tekening

























Vers van de pers....
De hele week lopen stoeien met "aan de slag komen".
Geen zin, moe, geen zin...
Uiteindelijk vrijdag pas rust in mijn kont om te gaan zitten en te worden gegrepen door een tekening. En wel deze.
Vandaag bezig geweest met inlijsten. En dan plotseling zo'n gevoel van ... het klopt... ik ben een verhaal aan het vertellen... de gekke combinatie van tekeningen zijn samen meer dan een alleen...
Wie weet komt t dan toch nog goed.

zondag 28 augustus 2016

het einde van de vakantie

























De vakantie is voorbij.
Dat was hij eigenlijk een week geleden al, want toen begon het gewone leven zich weer aan mij op te dringen, maar... ik heb het nog even kunnen terugdringen.
Het hielp dat het zulk prachtig zomerweer was.
Dus nog even gezwommen, gespeeld, terrasjes gezeten en gewandeld....

Maar nu dus weer even serieus.
Ook leuk.
Wat doe ik ook al weer?
En waar was ik zo'n acht weken geleden mee bezig?

De tekst van het persbericht voor Pulchri is nagenoeg af.
Plaatjes zijn bepaald.
Hard aan het nadenken en kijken over en naar lijsten.
Is wel een dingetje.
Ga ik het helemaal anders doen. Of is wat ik altijd al had eigenlijk het beste voor mijn werken?
Ga ik allemaal verschillende lijsten doen? Ook voor de grote tekeningen? En de gelijkheid in kleur van de lijst doen? Of wordt het dan echt een ratjetoe?
Keuzes......
Toch fijn als ik bij dit moment blijf en geconcentreerd op die ene vraag, dat het antwoord er eigenlijk al is en voort stroomt uit het werk zelf.
Is iets bijzonders om te merken.
Ik weet wat ik doe. Ik weet waar ik heen wil. Ik bewandel de juiste weg voor mij. Ik zit op de juiste weg.
Zo fijn om dat te bemerken, na eindeloos op een rotonde te hebben rondgedoold.

woensdag 13 juli 2016

de val

























Druk aan het werk op de set van 'de val'. Een film voor de televisie.
En tussen die draaidagen door druk aan het mailen met Bar over onze tekst voor het Pulchri-blaadje. Die moeten we voor 19 juli inleveren, dus we gaan net op tijd zijn.
Lastig, hoor, om het film leven en het atelier met elkaar te combineren.
Er blijft bijna geen tijd over om even niets te "moeten".
Kundalini Yoga helpt me deze dagen om mijn hoofd rustig te houden en zelf kalm te blijven.
Dan zit ik achter de monitor op de set en dan in mijn hoofd zeg ik "Sat nam" of ik haal even een paar keer adem heel diep tot in mijn buik en longen.
En dat helpt.

donderdag 16 juni 2016

nog een paar weken




















Nog een paar weken en dan gaat het filmgedruis weer beginnen voor mij.
Deze zomer sta ik op de set van de telefilm " De val". Veel zin in.
Maar voor die tijd moeten er nog een paar dingen gebeuren.
Er moet een stukje tekst over onze expo voor het Pulchri blaadje komen en bijbehorende plaatjes. En daartoe moeten nog wel wat stappen gezet worden in mijn atelier.

Vorige week druk bezig geweest met het verlijmen van de tekeningen die ik nu heb die ik goed genoeg vind. Deze staan me nu van tegen de muur af aan te kijken. En dat is prettig. Het voelt dat er iets in werking is gezet. Dat zijn eigen pad aan het belopen is. Ik ben slechts het doorgeefluik.
Ik moet doen. Ik moet maken. En zolang ik beide dingen blijf doen komt het wel goed.
Dat wekt vertrouwen. En dat vertrouwen geeft me rust om lekker te kunnen werken.
Ik heb weer geaccepteerd dat ik nu eenmaal maak wat ik maak. En dat kan goed of slecht zijn, maar ik kan niets anders maken. Het is puur wat het is... Ook weer een mooie slogan.

woensdag 25 mei 2016

puur

























Dit wordt hoogst waarschijnlijk mijn boegbeeld voor de expositie van november in Pulchri samen met Barbara Perquin. Er kan natuurlijk altijd van alles nog veranderen.

Ik las vandaag in de Jan een interview met Charlie Dagelet de zin:
" Je daalt af in jezelf- om bij de puurheid en zuiverheid te komen, om rust in je kont te krijgen."
en deze zin vat voor mij het woord "puur" samen.

Puur is niet alleen mooi. Het is ook bitter, pijnlijk, confronterend. Het is eerlijk, authentiek, rauw. En in die rauwheid zit poezie en schoonheid.
Er is niets meer om achter te schuilen....

woensdag 18 mei 2016

AVROTROS Kunstwedstrijd 'het Naakt

























Ik ga een een kunstwedstrijd mee doen. In feite doe ik al mee met deze tekening. Spannend!

Verder weer hard gewerkt op de set van " Meisje van Plezier" en voor Iggy Pop en Josh Groban.
Weinig tijd gehad om in mijn atelier te werken. En blijkbaar ook om voor mijn blog te schrijven.
Waarschijnlijk hebben we een nieuwe titel voor onze Expositie. Puur in plaats van Dag.
Dank je Bar! Ik ben er blij mee.
Ik vind hem inspirerend. Het is niet precies waar ik mee bezig ben, maar wel waar ik naartoe wil.
Puur vanuit mijn hart en ziel. Werken en leven. Contact maken.

Nog een paar dagen voor mijn verjaardag en dan mag ik dit jaar afsluiten.
Een jaar vol verdriet, pijn, frustratie en afscheid.
Afscheid van mijn wens om zelf kinderen te baren.
Afscheid van mijn idee van contact, vriendschap en familie.
Afscheid van vele schuldgevoels.

Maar ook een jaar vol nieuwe beginnetjes.
Verwelkoming van mijn gezin. Daar deel van worden.
Mezelf serieus nemen. Tijd voor mezelf nemen.
Tijd maken om in mijn atelier op gang te komen.
Accepteren dat het leven is zoals het is en dat er vele dingen zijn waar ik niets aan kan veranderen, maar dat ook dat leven ok is.
Genieten van mijn tijd alleen.
Loslaten en ontspannen.
En weer lekker hard werken.

Misschien was het wel het jaar waar ik " naakt" ben geworden.
En dat uitkleden was best pijnlijk en schaamtevol.
Maar "naakt " zijn is heerlijk.

maandag 25 april 2016

nog even wachten



















Het leven begint en eindigt met wachten.
 Geboorte en dood.
Nog even....
Afscheid nemen.
En dan mag je gaan.

Ik luister Milow.
Darknes ahead and behind.
Dat geloof ik niet.
Ik geloof dat je naar het licht gaat.
En daarvoor brand ik een kaarsje voor het raam.
Sterkte lieve allemaal.
En tot ziens Hans.

woensdag 20 april 2016

echt of niet echt....



Ik las van de week een zin. En toen begreep ik alles.
Ik begreep mijn verdriet. Ik begreep mijn blijdschap. 
Ik begreep waar ik vandaan kwam, waar ik heen wilde en waar ik thuis ben.
Dit was de zin:
" ... Het is de grootste behoefte van een mens: de behoefte aan erkenning - 
  en familie is nu eenmaal een soort van bevestiging van je identiteit...."
                                                 (Regen voor de Serengeti - Connie Luyt)


dinsdag 12 april 2016

ik, ikke en ik


het regent
tikt tegen de ramen
gedag

mijn gedachten razen
de storm voorbij

kolkend zeg ik
dag
tegen mezelf

ieder ander is beter
dan de ik
die is 

maandag 4 april 2016

wat mij gelukkig maakt

























een dagje samen met het YSL team
drie woorden uit een boek: verbinding. harmonie en samenwerking
een zin uit het internet magazine Inspirerend Leven:
Kracht betekent niet dat je nooit valt, maar wel dat je iedere keer weer opstaat
mijn mooie stad Den Haag inrijden
een kundalini yoga les
de zon die schijnt
de her-innering dat ik sommige mensen al eeuwen en eeuwen ken en ook na dit leven weer zal ont-moeten

En al die geluksmomenten geven mij moed en hoop.
Hoop op beter en meer samen.
Moed om te doen. Om mijn nek uit te steken en te doen wat er voor mij toe doet, ondanks teleurstelling, afwijzing en pijn in mijn hart.
Moed om mijn liefde te blijven geven, want er zijn echt wel plekken waar ze gezien en gewaardeerd wordt.
Moed om mezelf te worden, te zijn en te blijven.
Moed om te zien en te uiten.
Moed om mijn pad te blijven lopen, hoe grillig en donker soms ook.

vrijdag 18 maart 2016

me and my sis


Gisteren en vandaag met deze twee tekeningen bezig geweest.
Ze zijn nog lang niet klaar en ook geen idee of ze het gaan redden op de expositie van oktober in Pulchri.
Maar voor nu... het is een fijn experiment en ik heb geen idee waar het me naartoe gaat leiden en ik ben er een beetje door geobsedeerd. Het is lang geleden alweer dat ik dat gevoel heb ervaren.
Eng hoor. Weer zo'n expo in het vooruitzicht. Ik vind het lastig om dan alles los te laten en gewoon maar aan de slag te gaan. Er is dan toch steeds die criticaster die aan het meten is  of het wel "kunst" waardig is.
En tja... het vervelende is... dat je dat tijdens het maken nog absoluut niet kan zeggen.

zaterdag 12 maart 2016

Maart roert zijn staart



















De eerste lente dagen....
In maart al in mijn vestje op het balkon zitten...
Roze tulpjes in mijn vensterbank en een flinke tak magnolia ervoor.....
En ook in mijn werk was het thema lente. Flink wat mannen gingen vandaag overstag om zich in het kader van het Adam evenement in het nieuw te steken. In fuchsia roze, helder mint groen en fris blauw.
Alleen in mijn hart en ziel wil het nog niet zo lukken.
Mijn lieve lieve zusje heeft veel verdriet en dat is misschien nog wel erger dan zelf verdriet hebben.

Ik vind het leven maar raar.
Iedere keer als ik denk dat ik dan toch eindelijk begin te begrijpen wat boven en wat beneden is, kantelt de heleboel weer 180 graden en ben ik wederom de weg kwijt.

Wat houdt familie en vriendschap nu eigenlijk in als het niet is om elkaar te steunen, te helpen en te raden?
En hoe ben je een goede vriend als mensen je raad niet willen?
Er niet om vragen.... Je niet bellen bij hoogte- en dieptepunten.
Wat doe je dan met je eigen leven?

Mijn hele leven tot nu toe heb ik geleefd volgens bepaalde innerlijke normen en waarden en ik kom er steeds meer achter dat die normen en waarden me pijn doen. Ze werken niet in dit leven. Ze werken tegen mezelf. Maar hoe moet ik dan leven?

Volgens mijn psycholoog moet ik leren leven met de innerlijke pijn, de leegte en eenzaamheid die ik voel. Zij noemt het een deel van mijn persoonlijkheid. De verwachtingen die ik van anderen heb en de pijn als die verwachtingen niet worden in gelost dat is volgens haar deel van mijn karakter en daar moet ik het gewoon mee doen.
Tja.......
Het verbaast waarschijnlijk niemand dat ik het daar niet zo mee eens ben

maandag 15 februari 2016

mijn droombaan

















Ik las net een blog over het creeren van je droombaan. P.I.M.P your career
De blog gaf me kriebels.
Wat zou mijn droombaan zijn?
Wat wil ik in mijn dromen?
Heb ik mijn droombaan al?
Wat zou ik gaan doen als ik mijn hart zou volgen?
Waar wil ik dan heen?


vrijdag 5 februari 2016

Hazel


























Ja, ja!!!
 De familie is weer uitgebreid.
Een meisje, zoals je kan zien.

maandag 25 januari 2016

de eerste tekening van 2016

























Hoe lang kan je over een tekening doen? Een uur? Een dag?
Over deze tekening heb ik zeker een paar jaar gedaan!!!!
En nog steeds weet ik niet of deze nu al af is....

wandelen

















En zo wandelen wij het nieuw jaar in.
Gezellig samen. Zo gewoon in het prachtige Limburg.

woensdag 13 januari 2016

Een nieuw jaar

























Een nieuw jaar. En ik neem mee...
Nou natuurlijk mijn liefje en zijn twee kleine liefjes.
Gelukkig nog steeds Angel.
Mijn gezondheid.
Mijn familie en haar rugzak.
Mijn eigen rugzakje en ook mijn toch al best grondig opgeruimde tuin.
Mijn fijne droomkasteel aan de gracht.
Mezelf met al zijn ups en downs, vreugde en verdriet, kwaliteiten en onkunde, kracht en machteloosheid.
En met al dat gereedschap ga ik verder met bouwen aan licht en stabiliteit en betrouwbaarheid en genieten van iedere dag.
Ik ga ieder moment zonder oordeel vastpakken en aan elkaar vast rijgen tot rijkdom.