donderdag 15 oktober 2015

Te lang op de bank

























Bijna alles

Ik kan lezen, film kijken, schrijven, wandelen, winkelen, eten koken, douchen, slapen, kletsen, koffietje drinken, piekeren, peinzen, huilen, lachen, de was ophangen, een boodschap halen, me aankleden, vetersstrikken, hoesten, niezen.
Ik kan al zoveel meer dan 6 weken geleden, toen me van de bank naar bed en weer terug bewegen mijn
hele wereld was.

Toch niets

Ik kan alleen alles nog niet zo snel.
En laat DAT nou net de sleutel zijn tot normaal functioneren in onze maatschappij.
En laat werken ook nou net zijn waar iedereen druk mee is.

Snelheid

Hoe ver je buiten de maatschappij staat als je in snelheid niet mee komt, heb ik de afgelopen weken gemerkt. Heeeeeel ver.....
Pijnlijk vond ik dat.

Werk

En bovendien ondervind ik hoe alleen ik leef in mijn eigen leven zonder werk.
Ook pijnlijk.
Mijn familie, mijn vriend, een paar vriendinnen en dat is het.
De rest drijft steeds verder van mij vandaan. 
Het is niet uit te leggen dat er zoveel tijd over is en dat die 'rest' zo gevoeld en gemist wordt.

Eiland

Een week is voor mij een eeuwigheid.
Ik voel me een eiland.
Ik ben niet gemaakt om een eiland te zijn.
Ik hou van mensen. Ik heb contact nodig als adem.
Ik ben zo blij met mijn dierbaren dichtbij.
Maar mijn hart bloed.
Ik snak naar diegene die het te druk hebben.
Ik voel me een ondankbaar wicht.
Ik heb hoge verwachtingen van alles. Van iedereen.
Ik ben een vampier die vers bloed nodig heeft.

Geen opmerkingen: