Ooit zei de broer van een vriendinnetje op mijn antwoord wat ik nou zo in het leven deed: "O, dus jij bent zo'n crea bea"
Op de een of andere manier klonk dat toch niet heeeel erg als een compliment.
Bij mijn illustratie van mijn nieuwste blog voor Little Green Dress hoor ik mezelf denken, heel hard: "Lekker crea bea, Tan".
Maar toch is ie ok. Precies goed.
En ik heb 'm dus net met het stukje tekst naar Maartje Maas, eigenaar van LGD gestuurd.
Gek hoe dat soms gaat. Op de een of andere manier kon ik deze maand niets met kleding of styling bedenken. Niets wat ik vond, niets wat ik te zeggen had. Blanco.
Wel herbeleefde ik al de hele maand wat er vorig jaar met mijn mama aan de hand was.
Het zat voor in mijn hoofd. Borstkanker en alles wat het met zich mee had bracht. Bij mij, bij haar...
Maar ja dat gaat niet over kleding....
En om nou een stukje over kledingkast advies aan iemand met nog maar 1 borst... is dat nou waar mensen bij LGD op zitten te wachten... denk het niet.
Na mijn ernstig twijfel over aanblijven als styliste bij Your Style Lab en mijn hernieuwde innerlijk drang om echt echt serieus met tekenen verder te gaan en dat gecombineerd met ons avontuur van vorig jaar....
Was er plots toch weer een stukje over mij als kledingstyliste ontstaan. Over mijn twijfels tov het vak en mijn overtuiging dat je met kledingstyling mensen kracht kan geven.
Op de valreep weer alle ingredienten netjes gemixed. Is dat misschien crea bea?
