In de Wiz of Os hoorde ik iets over dat het niet gaat over greatness in iemand maar goodness.
En dat raakt mij...
Ja, zo is het!
Het leven gaat over being Goodness. Zo goed als dat je dat op dat moment maar kan zijn. Voor jezelf. Voor anderen. Voor nu. Voor morgen.
Het gaat erom dat jij jezel in de spiegel moet kunnen aan kijken en moet kunnen zeggen "ik heb naar eer en geweten naar mijn beste kunnen van dit moment gehandeld".
Wat een uitdaging vind ik het om steeds zo te leven. En hoe kunnen verschillende belangen van mezelf en van anderen die ik lief heb mij soms aan het wankelen maken.
Ik verbaas me nog iedere dag hoe makkelijk anderen dingen van mij kunnen vinden zonder dat ze de tijd hebben genomen mij in de tijd mee te maken. In alle facetten van mijn leven. En met hoeveel zekerheid ze dan dingen van mij kunnen vinden. En hoe dat mij aan het twijfelen maakt hoe goed ik mezelf ken. En dat dat maakt dat ik niet meer weet wat boven en beneden is en hoe ik door moet gaan. Het is alsof mijn weg abrupt stopt.
Heel naar en verwarrend.
Nog een ander zinnetje wat ik las
"... het kennen van je eigen duisternis is de beste methode om om te gaan met de duisternis in andere mensen...".
Tja, ik ben de laatste tijd druk bezig geweest met mijn eigen duisternis en wat zich daar in afspeelt.
Misschien wordt het tijd dat ik mijn zon eens ga onderzoeken.
Wat bevindt zich in mijn zon?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten