Honden en vooral puppies maken de 7-jarige in mij wakker.
Het jaar dat wij Blacky kregen.
Blacky was in onrustige tijden mijn anker en veiligheid. Zij was er altijd.
Het lijkt alsof ik mijn 7de levens jaar dit jaar herbeleef om andere beslissingen te nemen. Ik denk dat dat jaar een sleutelmoment is geweest in mijn ontwikkeling. Ik heb toen veel dingen besloten en nu mag ik ze weer ontsluiten. Dit proces is al een tijdje bezig. Ik mag beslissen hoe ik verder wil. Er komt ruimte in mij daardoor. Ruimte om te spelen.
En wat is er leuker dan spelen met boven slapende hondje, genaamd Fifi (Lilly)?
Of met Roger? Of met woorden? Of met lijnen, schaduwen en kleuren?
Het lijkt alsof al mijn passies en verlangens uit de schaduw treden en werkelijkheid worden, zonder dat ik er te veel moeite voor hoef te doen.
Eergisteren heb ik de blog voor de site Little Green Dress afgerond. Ik blijk het heerlijk te vinden om in redelijke vrijheid in opdracht voor iemand te schrijven. Met een deadline. Wat een voldoening geeft 't dan om weer vrij te zijn!
Naar aanleiding van een opmerking van Bien heb ik er ook nog een illustratie bij gemaakt en vooral dat was weer een eye opener. Weer echt naar de werkelijkheid tekenen en dat het dan echt lijkt vind ik nog steeds zo leuk. Het geeft weer nieuwe inspiratie in mijn eigen vrije teken werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten