zondag 29 december 2013

op de valreep



















Ik ben lui aan het worden wat betreft mijn eigen blogs schrijven. Misschien niet echt lui... meer dat ik me niet meer zo vrij voel om precies te schrijven wat er in me omgaat. Ik censureer. En dat maakt dat ik eigenlijk niets te zeggen heb.

Ik ben geschrokken hoe mijn eigen woorden en gedachten en gevoelens van vandaag, hier opgeschreven over een jaar zomaar kunnen worden gelezen. Door wie dan ook. En dat die woorden dan zo in een ander licht staan, zijn komen te staan of kunnen worden gezet.
Woorden die uit zijn context worden gehaald.... o wat kan ik daar boos om worden. Machteloos Want ja.... ik heb dat letterlijk zo geschreven... maar ik bedoelde er zoiets anders mee...

Bovendien gaat deze blog van mij eerst en boven alles over mij, wat ik meemaakt, denk, lees, hoor, voel etc en hoe dat zich vertaalt naar mijn tekeningen. En daar ligt de crux...
Ik heb niet meer getekend sinds... September? Augustus? Met uitzondering van twee keer een maandag, maar dat telt niet echt.
Raar.... Ik heb het niet eens echt gemist. Er was zoveel anders... nieuws.
Schrijven, inwerken voor YSL, werken voor geld, me zorgen maken over mijn financieen. Zoveel ballen in de lucht te houden. Het voelde als een opluchting om mijn tekeningen even te laten rusten. Maar nu de financieen weer in rustig stromend water  zijn gekomen, wil ik weer. Een week alleen maar mijn hoofd op mijn eigen werk zetten... O wat heerlijk. Ik verheug me er nu al op.

zaterdag 14 december 2013

goede voornemens

Ik werd vanmorgen wakker met een woord op mijn lippen.
Koestering.
Dat is wat ik wil doen in 2014.
Ik wil koesteren.
Met tederheid bewonderen, verwonderen.
Vasthouden en los hebben tegelijkertijd.
Ik ga me in de zon laten koesteren.
In iedere zon die bestaat.

Koesteren = Opwarmen, Verhitten, Verwarmen, Warmen; Vertroetelen, Verwennen, Verzorgen, Voeden; In stand houden, Onderhouden

donderdag 28 november 2013

who let the dogs out???

Het ene moment was ik deze week zeven met de liefste mama die van de ene dag op de andere raar deed en plop... plots was ik weer 14, totaal in love met Morten van Aha en door naar 10 jaar met donkerblauwe broekrok en dito spencer,  27 en samenwonend met Erwin in de living hel die we elkaar aandeden, terug naar die dag. Die dag dat ik dacht dat mijn moeder dood was gegaan... ik had mijn vader door de gang van school zien lopen en ik even later werd ik de klas uitgeroepen, dus logisch dat ik dacht dat er iets ergs was gebeurd.
Ze was opgenomen.
Geen idee of me dat iets zei toen ik zeven was. Volgens mij begreep ik alleen dat er iets ergs was gebeurd.

Ik vroeg me deze week eigenlijk pas voor het eerst af waarom mijn vader dat niet zelf tegen mij kwam vertellen, maar dat aan het hoofd van de school overliet... Best raar eigenlijk.

Deze week bij the Night of the Proms Morten in het echt gezien en boven alles horen zingen. Bijzonder eye openened dat ieder vriendje van mij iets van hem weg heeft en hartverscheurend om te realiseren dat hij mijn troost was in de tijd dat al mijn vaste grond onder mijn voeten verdween. Mijn geliefde en veilige haven OMI overleed plotseling, mijn cavia ( best belangrijk als je kind bent), mijn mama was kapot van het overlijden van haar moeder, op school kon ik ternauwe nood meekomen, vriendinnen veranderde per dag van vriendin naar vijand en visa versa... niets was... En ik? Ik deed net alsof alles normaal was. Doooood normaal, zoals ik eigenlijk nog steeds doe in tijden van stress. Ik ga gewoon door. Ik denk dat je dat wel mijn motto kan noemen. Hoe donker het ook is, hoe alleen, hoe verdrietig... ik ga door. Met eten, ademen, de zon zien, glimlachen, opstaan en slapen. Want wie weet word het morgen beter...?!

En weet je wat? Het wordt morgen beter... altijd.

maandag 18 november 2013

leven

























Mijn moodboard op your style lab.
Dus ja, de site is online. Heel voorzichtig, maar toch eindelijk!
De hele week met een proefopdracht bezig geweest en nu met de lancering van de site zijn alle proefaanvragen verdwenen en dus ook al mijn werk.... voor de tweede keer nu. Wel een beetje frustrerend. Ik moet echt heel heel hard tegen mezelf zeggen dat het goed is, want dat ik aan het oefenen ben. En oefening baart kunst.....

Verder spannende ontmoetingen, leuke ontmoetingen, gebowled, grote opruiming qua hart aangelegenheden gedaan, goede gesprekken gehad, veel plezier, moedig geweest en nu... trots, moe, tevreden, gelukkig met mijn leven.
En ergens ook weer, al was het maar een paar uurtjes, in mijn atelier gewerkt. En dat was fijn en smaakte naar meer.
Drukke tijden zijn nog niet voorbij.

zaterdag 9 november 2013

kwenie.....

























Wat is er aan de hand?
Enorme uitbraak van koorts op en rond mijn mond, maar geen koorts....
Enorme inbraak in mijn auto, met twee sloten die zijn geforceerd en eentje zelfs helemaal weg, maar niets weg....
Word ik gewaarschuwd? Maar voor wat?
Had ik een tijdelijke giga energie dip en dus tijdelijk niet beschermd?
Heb ik even bezoek gehad van diepe duisternis?

Een helder inzicht van even daarvoor... ik ben wel een beetje klaar met turen in die duistere grot. Ik ben klaar met focussen op die schaduw van mij. Ik ben klaar voor het licht. Ik ga de andere kant uitkijken.
Naar liefde en vriendelijkheid. Mensen waar ik blij van word. Stralende ogen. Genot. Plezier. Ruimte. Vertrouwen. Gezelligheid. Warmte. Rekening houden met.
Er is niets meer te halen in mijn duisternis, behalve het licht aan het einde. Daar ben ik nu.
En ik neem in dat licht mijn ervaringen, de momenten van eenzaamheid, onbegrepenheid, liefdeloosheid, droefheid, melancholie.
Zij hebben mij gezelschap gehouden en ze zijn me dierbaar, maar ik hoef ze niet meer in het duister te zoeken, want daar zijn ze niet meer.

Het licht is aan en ik weet waar ik heen wil. En waar een wil is is een weg. En die weg is liefde...

zondag 27 oktober 2013

on fire



















Stel je hebt een gesprek met iemand die je eigenlijk niet echt kent. Een mooie man. Getalenteerd. De beste vriend van een hele lieve ex. En hij heeft je net het bestaan van de hemel op aarde laten zien.
Je springt het gesprek in vol vertrouwen, want dit kan niet anders dan een heel bijzonder en gevoelig mens zijn, die net als jij is.
Het gesprek begint met wie jij eigenlijk bent en doet, want in tegenstelling tot jou weet hij niets van jou.  Mmm, vreemd. Hij weet dat je tekent. Hij heeft je zelfs op een van jouw openingen leren kennen. Hij kent je ex.... mmm???
Dus via wat jij doet gaat het gesprek over wat hij doet, met zijn werk wil zeggen, betekenen. Dat zijn hoofd nooit stil is, boedhisme. En dan komt de vraag.... wat is de kern van geluk ( the root of happines)?
Tot dat moment was het gesprek eigenlijk een monoloog, waarbij jij de muur was, dus heerlijk in het zonnetje zittend blijf je een beetje vaag mijmeren over die vraag. Geen intentie voelend tot antwoorden en eigenlijk wachtend tot de retorische vraag tot een antwoord komt. Maar het blijft stil en hij kijkt je aan...
 O... het is een vraag? Aan mij? O...!!! Eens even kijken wat is de kern van geluk?
Wat een moeilijke vraag om daar zo een twee drie een antwoord op te formuleren...Maar ach je bent de beroertste niet
Dus kraak je je hersens en zeg je iets als stilte, rust, acceptatie van dat wat is.
 En dan zegt hij: " Bijna goed"!!!!!
Ja, je leest het goed. ...
En hij geeft het goede antwoord, want vergeet niet dat er op iedere vraag een goed antwoord bestaat. En ik was dus in het gezelschap van een mens in het bezit van de goede antwoorden.
Sommige mensen zijn namelijk niet geinteresseerd in een dialoog. In een uitwisseling van kennis. En misschien wel de verrassing van nieuwe ideeen, nieuwe inzichten.
Nee, zij willen enkel... tja wat willen zij?

zaterdag 19 oktober 2013

liefde en inspiratie

























Las vanmorgen in de Volkskrant magazine het stukje van Hanna Bervoets:
"Troosten is eenzaam. Misschien wel de eenzaamste bezigheid die bestaat.
Maar soms is liefde kiezen voor eenzaamheid zodat de ander niet alleen hoeft te zijn."

Ik had gewild dat ik dit in januari had gelezen en ik me in haar goede gezelschap  had gevoeld.
Maar zelfs met terugwerkende kracht geeft het troost.
En inspiratie...

Net als de stem bij de film van bovenstaande foto in het Volkspaleis.
Een prachtige donkere mannen stem, die verhaalde over verzonnen levens bij foto's van totale vreemdelingen.
En ik zag het voor me. Ik zag het me doen. Een blog, waar mensen me foto's sturen van zichzelf en ik bij die portretten verhalen verzon. Hoe iemand is, wat voor leven zij leeft, hoe ze denkt.

Ik ben benieuwd of het zou kloppen, mijn verhalen met de werkelijkheid zoals iemand die beleefd.
Het lijkt me ook interessant om te horen wat iemand van mij zou vinden enkel aan de hand van mijn afbeelding.

Hoe waarheidsgetrouw is mijn afbeelding over mij?

donderdag 10 oktober 2013

tijd voor mooie herfstluchten



















En de tijd van uitzonderlijk mooie herfstluchten vanuit mijn 3hoog paradijsje is weer aangebroken.
Dit gaat altijd samen met zwermen vogels die vlak voor de schemering van overal en nergens komen aangevlogen en die zich 's nachts in de enorme bomen van het Huygenspark nestelen.
Heb je dit al eens aanschouwt en boven alles aangehoord?... Heel indrukwekkend

Gelukkig loopt mijn dagritme in tune met het licht, zodat ik al dit spektakel niet mis.
De laatste tijd ga ik letterlijk met de kippen op stok. Acht uur donker.... Tanja ligt in  haar bedje... Kom er enkel wel nog voor een paar uur in het holst van de nacht uit. Om er tegen zonsopgang toch weer even in te kruipen. En als de zon echt op mijn balkon komt te staan... Sta ik voor de tweede keer op. Het grote voordeel is dat ik zo vaker het heerlijke gevoel mag ervaren van.... ahhhh in bed gaan liggen. Wat is mijn bed toch een lieve, trouwe en goede oude vriend.... Hij heeft me echt nog nooit in de steek gelaten.

En ook, niet- slapend, is hij zo geduldig met mij...

woensdag 2 oktober 2013

innerlijk gevecht

























Mijn veertienjarig is aan het woord.
En zij haaaaaat alles.
Ze haat wie ze is, wie ze (nog) niet is, ze haat hoe ze zich voelt, gevangen in een lichaam dat lelijk en miezerig is en veels te dik, ze haat de situatie waar ze in leeft, de ruzies thuis tussen haar vader en moeder, de onbetrouwbaarheid van de ziekte van haar moeder, het pesten op school, het eindeloze leren na school om toch maar een 6je te halen en over te gaan naar de volgende klas.

Alles voelt zwaar, loodzwaar. Haar vriendinnen zijn zoveel mooier en intelligenter dan zij is. Zij begrijpen alles in een keer in de klas en hoeven er niet voor te blokken. Die uren, dagen die zij doorbrengt in haar eentje aan haar bureautje op haar zolderkamer... zijn haar leven. Er is weinig anders naast school en leren. En eigenlijk is dat ook nog het beste gedeelte.
Thuis was moeilijk, weg was beter. Weg bij anderen zijn of weg in een boek.
Naast leren verslond zij boeken. Zij waren haar surrogaat leven.

Dit veertienjarige meisje leeft nog steeds in mij en zij haaaaat nog steeds. Vooral mij, want net als iedereen luister ik niet naar haar. Ik laat haar alleen in haar zolderkamertje, waar ze veilig is voor mij en geen kwaad kan... Denk ik.
Dit veertienjarig kind is deel van mij, dus wat denk ik wel niet, dat ik niet naar haar hoef te luisteren, dat ik haar niet hoef te begrijpen, niet van haar hoef te houden!

Hoe kan ik ooit van wie dan ook houden als ik niet van haar kan houden. Haar eigenlijk een beetje lastig vind.... Ze wil nooit iets! Ken je zo'n typische puber, met zo'n air dat ie levensmoe is en veel puistjes.... Tada!!!!! Dat is ze...
Meestal trek ik wel tijd voor haar uit, net zoals ik dat doe voor mijn driejarige-ik en mijn zevenjarige, maar als ik een nieuw vriendje krijg....
Of het dan is dat ze zich bedreigd voelt, ik inderdaad minder rekening met haar hou of dat juist al haar onzekerheden in een relatie getrigerd worden.... geen idee.

Het is ook onmogelijk een gezonde relatie te krijgen als ik allereerst niet volledig van mezelf hou, in ieder geval alle kanten van mijzelf zie en accepteer.
En daarnaast houdt mijn puber -ik van spelletjes spelen, ze houdt van verandering, ze wil graag vertelt worden hoe en wat en wie te zijn...
Ok, maar mijn nu ik is al iemand en wil graag goed genoeg zijn zoals zij is. Mijn puber -ik wil constante bevestiging dat ze mooi is, begeerd wordt, lief is en ga maar door en als dat niet constant gevoed wordt wordt ze onzeker.. gaat manipuleren, afstand nemen, scenes trappen, eindeloze moeilijke gesprekken voeren, het liefst tijdens de nachtelijke uurtjes.
Kortom dood vermoeiend en het draait iedere relatie al bij voorbaat de nek om en het maakt mij gek.
Er zijn opeens twee ikken die de strijd met elkaar aan gaan en dat is gek makend. Uiteindelijk weet ik niet meer wat onder wat boven, wat waar, wat niet, wie ik nu echt ben en wat ik nu echt wil.

Dus als je me de komende tijd zoekt? Ik zit op haar zolderkamertje, op haar bedje deze veertienjarige mij gezelschap te houden,  naar haar te luisteren en aandacht te geven.
Kom je ook!

vrijdag 27 september 2013

pauze




















Ik ben echt over een heel raar onderwerp aan het lezen. Namelijk alles over de menopauze.
Dit voor een blog die ik aan het ontwikkelen ben voor een nieuwe site. Meer nieuws volgt als ik hem geschreven heb. Hopelijk voor 1 oktober....
Ook heb ik net de defenitieve versie van de nieuwe blog voor LGD afgeschreven. Deze blog gaat over het grijs worden van mijn haar, mijn voornemen om gewoon grijs te worden en mijn gevecht met mezelf en mijn opvattingen en anderen en hun meningen daarmee.
En gisteren heb ik mijn eerste blog voor YSL geschreven over 'woorden als sieraad' en wat dat in deze tijd zou kunnen betekenen.
Als ik alle woorden van die blogs achter elkaar zou zetten zou het menopauze, grijs haar en 'grace' worden.
Grappig.
Zou t iets onbewusts zeggen over de pauze waar ik me nu in bevindt.
Probeer ik grace te vinden in het proces van verandering van mijn lichaam? Grace in de tand des tijds? Ruimte en vrijheid in wat ik vind en voel en daarnaar leven?


woensdag 18 september 2013

winkeltje spelen



















Er zijn nieuwe ontwikkelingen om het maar sjiek te zeggen...
Ik ben een winkeltje herbegonnen en wel op Etsy.
Je kunt er mijn kaarten kopen en ingelijste de tekeningen van die kaarten.
Vandaag ga ik er ook mijn poppies op zetten. Mijn winkeltje heet niet voor niets 'tanjaspoppies'!
Gelijk de eerste dag dat ik er aan werkte (hij is namelijk herstart op het goede idee en voorzet van Maartje Maas) kreeg ik 's avonds een mailtje dat mijn shop werd 'gesneak attacked'.
 Ik dacht direct aan vorig jaar toen iemand een poppetje buiten Etsy om wilde kopen en dat dat nep was..... Nee, wat is dit nu weer!!!!!!
Maar opeens gingen er allemaal mensen kaarten kopen en kreeg ik hele leuke reacties uit de VS, uit Engeland..... Echt super leuk en stimulerend. Bleek dat er een iniatief bestaat, waarbij een groep mensen beginnende winkeltjes op Etsy promoten door  er en masse over te gaan chaten, op facebook te zetten, of er iets te kopen.
En dat is dus wat er met mijn winkeltje is gebeurd deze week. Ik werd er helemaal hyper van. Een gevoel alsof m'n verjaardag, oud en nieuw en een nieuwe liefde op een moment in tijd samen komen.

Bovendien ging deze week ook de vernieuwde site van Little Green Dress (van dezelfde Maartje Maas)
online. Met mijn blog over mijn Marbella-Look. En ook daar kreeg ik hele leuke, bijzonder en aanmoedigende reacties op.

Ik kan wel zeggen dat ik van de week in het zonnetje ben gezet.
Zo makkelijk is het dus om vanuit mijn schaduw in de zon te komen. Vooral een kwestie van vrede houden in mijn hart met wat er nu is en doen wat er nu gedaan moet worden. Zien wat ligt er nu voor mijn voeten en kan ik nu doen. Zo simpel en soms zo intens ingewikkeld.

woensdag 11 september 2013

goodness



















In de Wiz of Os hoorde ik iets over dat het niet gaat over greatness in iemand maar goodness.
En dat raakt mij...
Ja, zo is het!
Het leven gaat over being Goodness. Zo goed als dat je dat op dat moment maar kan zijn. Voor jezelf. Voor anderen. Voor nu. Voor morgen.
Het gaat erom dat jij jezel in de spiegel moet kunnen aan kijken en moet kunnen zeggen "ik heb naar eer en geweten naar mijn beste kunnen van dit moment gehandeld".
Wat een uitdaging vind ik het om steeds zo te leven. En hoe kunnen verschillende belangen van mezelf en van anderen die ik lief heb mij soms aan het wankelen maken.
Ik verbaas me nog iedere dag hoe makkelijk anderen dingen van mij kunnen vinden zonder dat ze de tijd hebben genomen mij in de tijd mee te maken. In alle facetten van mijn leven. En met hoeveel zekerheid ze dan dingen van mij kunnen vinden. En hoe dat mij aan het twijfelen maakt hoe goed ik mezelf ken. En dat dat maakt dat ik niet meer weet wat boven en beneden is en hoe ik door moet gaan. Het is alsof mijn weg abrupt stopt.
Heel naar en verwarrend.
Nog een ander zinnetje wat ik las
"... het kennen van je eigen duisternis is de beste methode om om te gaan met de duisternis in andere mensen...".
Tja, ik ben de laatste tijd druk bezig geweest met mijn eigen duisternis en wat zich daar in afspeelt.
Misschien wordt het tijd dat ik mijn zon eens ga onderzoeken.
Wat bevindt zich in mijn zon?

donderdag 5 september 2013

nieuwe kleine tekeningen


































Nieuwe kleine tekeningen van de zomer 2013.

baby-lief
























Wat is er leuker dan een baby hondje....
Wat is er leuker dan een babyhondje samen....
Wat is er leuker dan samen zijn en het dagelijkse leven leven...

Het huis voelt leeg nu deze schatjes weer naar huis zijn.
Leeg en stil.

vrijdag 30 augustus 2013

Fifililly



Honden en vooral puppies maken de 7-jarige in mij wakker. 
Het jaar dat wij Blacky kregen. 
Blacky was in onrustige tijden mijn anker en veiligheid. Zij was er altijd. 
Het lijkt alsof ik mijn 7de levens jaar dit jaar herbeleef om andere beslissingen te nemen. Ik denk dat dat jaar een sleutelmoment is geweest in mijn ontwikkeling. Ik heb toen veel dingen besloten en nu mag ik ze weer ontsluiten. Dit proces is al een tijdje bezig. Ik mag beslissen hoe ik verder wil. Er komt ruimte in mij daardoor. Ruimte om te spelen.
En wat is er leuker dan spelen met boven slapende hondje, genaamd Fifi (Lilly)?
Of met Roger? Of met woorden? Of met lijnen, schaduwen en kleuren?
Het lijkt alsof al mijn passies en verlangens uit de schaduw treden en werkelijkheid worden, zonder dat ik er te veel moeite voor hoef te doen.
Eergisteren heb ik de blog voor de site Little Green Dress afgerond. Ik blijk het heerlijk te vinden om in redelijke vrijheid in opdracht voor iemand te schrijven. Met een deadline. Wat een voldoening geeft 't dan om weer vrij te zijn!
Naar aanleiding van een opmerking van Bien heb ik er ook nog een illustratie bij gemaakt en vooral dat was weer een eye opener. Weer echt naar de werkelijkheid tekenen en dat het dan echt lijkt vind ik nog steeds zo leuk. Het geeft weer nieuwe inspiratie in mijn eigen vrije teken werk.






woensdag 21 augustus 2013

een nieuwe week



















een nieuwe week bracht:
een puppy hondje, zo een die ik al jaren in mijn agenda met mij mee draag
iemand die mijn cv profesioneel gaat maken
een groot compliment aan het adres van mij de styliste
twee nieuwe blogs door mij te schrijven op echte sites
een mega grote dip
zieke mama's van vriendinnen
zwemmen in zee
herfstgeur
en nieuwe grote tekeningen.

Het gewone leven is duidelijk weer van start.
De nazomer met zijn prachtige zonsondergangen is ingegaan.



maandag 12 augustus 2013

weer terug



















Hallo gewoon leven van mij,

wat lijk je nu leeg
na zoveel nachten en even zoveel dagen goed gezelschap genoten
niets veranderd, maar alles anders...
een andere kijk
een vol hart
een leeg en stil hoofd
vleugels gegroeid en de wil tot uitvliegen
groter groeien
de wereld verkennen

Een nieuw inzicht over tijd

Wat was: de tijd zal het leren, alsof je uitstelt wat vandaag al is
naar: de tijd zal het leren, tijd nemen voor groeien, tijd waarin iets nieuws kan ontstaan iets wat je niet kan bedenken.

geef het tijd
als in geef het water
laat het ontkiemen
laat het groeien
laat het worden
laat het worden tot wat het ook mogen zijn

verborgen fluisteringen
muren die dalen in tijd
intimiteit, die gefundeerd is.

Ik fluister zacht tegen mezelf
niet alles kan vandaag, Tan
vertrouwen moet groeien om echt te zijn
en ... helen kan niet in 1 dag
hechten gaat in tijd

stapje voor stapje.



woensdag 24 juli 2013

vuurtje stoken





















Vuurtje stoken is ernstig en hard werk en ik doe 't o zo graag.
Ik verzin nieuwe vuurtjes waar ik bij sta.
Maar er is tijd voor werk en tijd van ontspanning.
En die laatste tijd is aangebroken.
O, zo verdient, al zeg ik het zelf en o zo zin in.

Dus vuurtjes.... jullie zullen het even zonder mijn gestook moeten doen!
But... I'll be back.... denk ik....

Daggggg

vrijdag 19 juli 2013

strand

Ik kan niet wachten
 ik wil zon-zee-strand-feest
niets-alles-relaxed-liefde-kussen
vliegen-aankomen-slapen-eten
jij-ik-wij-ons
ik kan niet wachten



woensdag 10 juli 2013

grace

nieuwste tekening- het gezicht van mijn ouderlijk huis-

























Ik heb net de biografie van Hillary Clinton gelezen. Heel interessant. Wat een energie, wat een geloof, wat een kracht! Een zin die mij inspireert:

Vertrouwen is van een rots afstappen en een van de twee gevolgen afwachten-
je komt op vaste grond terecht of je leert vliegen....

Die ga ik voor even meenemen op mijn reis.

Die zin en het woord 'Grace'.

Ze verankeren voor nu mijn geloof in het goede en herinneren mij aan dat het leven overvloed is en dat als ik die overvloed niet voel ik dus de verkeerde kant uit kijk.

ter herinnering - iedere dag








vrijdag 5 juli 2013

ik mis je

Missen is voor mij het moeilijkste werkwoord.
Hoe doe je missen?
Op een gezonde manier... Zonder je er in te verliezen...Zonder het weg te redeneren.
Ik vind 't maar een eng gevoel.
Ik ben er misschien zelfs wel bang voor....
mmm...interessant!

zondag 30 juni 2013

zuchtje

niet van mijn hand, maar wel heel mooi. strand vorige week bij zwarte pad















En met een zuchtje wind zijn we er alweer voorbij gezeild.
Dag ravijn.
Tot nooit meer ziens.

Met de wind in de rug naar huis dat is mijn plan...

donderdag 27 juni 2013

rakelings erlangs


Gaan we er rakelings langs?
Langs het ravijn?
Of dalen we af?
Nog een paar dagen en dan zal er antwoord zijn....

Ik voel me niet anders dan anders, dus ik maakte  me er niet zo bezorgd om, maar die dromen....
Zowel mijn zusje als mijn mama hebben over mij gedroomd. Beide over min of meer hetzelfde.... Op dezelfde dag.
Op de dag dat de Vlaamse Gaai mij op het dak bezocht en ik in die yoga les een wens van mij de wereld in heb gestuurd... Kan het toevalliger.
Toen mijn zusje me dit vertelde kreeg ik het warm en koud tegelijk.
O, May.... Jesus help....
De enige geruststelling is dat het wel de allereerste keer zou zijn dat Maya voorspellende dromen heeft...

Maar toch... ik tel de dagen af en wandel heel voorzichtig zonder te veel in de pijlloze diepte te kijken.
Dit is spannend.


donderdag 20 juni 2013

vlaamse gaai

Vandaag was de avond yogales buiten, op het dakterras. Bij de begin ontspanning hoorde ik een vogel langs vliegen, vlakbij, alsof die ook deel wilde nemen aan de les. Toen ik mijn ogen weer open deed zag ik een Vlaamse gaai op de schoorsteen zitten... mijn vogel!!!
Het was alsof een goede vriend even bij mij wilde zijn. Het voelde als een boodschap van de goden... tan, het is goed, je zit op de goede weg....
Om de zoveel tijd laat die zich zien. Ik heb 'm al op de raarste plekken gezien  en hij geeft me altijd vertrouwen en geloof dat alles helemaal goed komt.

mijn weg

























hollen of stilstaan
regen of zon
thuis of weg
vasthouden of loslaten
zwart of wit
vol of leeg
nu of nooit

Leven

leven en haar keuzes
mijn keuzes, mijn hart, mijn gevoel, mijn weg
geen goed, geen fout

door de ogen, meningen, gedachten van anderen kan ik niet leven
dan zou het niet mijn leven zijn

oef wat vind ik dat soms moeilijk
zo graag wil ik goedkeuring, bevestiging
van jou, van haar, van hen

maar hoe meer ik mijn pad loop
hoe minder ik die krijg
zeker niet als dingen nog nieuw zijn voor mij
als ik het wiel nog aan het uitvinden ben

leven is mezelf toestaan fouten te maken
en de rust te voelen dat ik ook dan op mijn weg bent
eerlijk te voelen
ook in kolkend water
rustig te blijven
in liefde en vertrouwen

maandag 10 juni 2013

100x en geluk

de nieuwste, van begin juni 2013.


bijna midzomernacht, wat is er veel gebeurd in een jaar

geluk is als een vallende ster











































Mijn honderdste blog stukje is bij deze een feit, maar daar wilde ik het niet over hebben.
Ik wilde het over geluk hebben.
Wat is dat?
Vandaag onder de douche overviel me het plots... een overweldigend gevoel van geluk... kippenvel zonder het koud te hebben... kunnen huilen zonder verdriet... een hart wat uit zijn voegen lijkt te barsten...
Even snel als het komt verdwijnt het ook weer en laat een soort echo na van ontroering en stilte.

De laatste tijd overkomt het me wel vaker... een boek wat ik lees... een ontmoeting en gesprek met iemand die ik nog niet kende.... een ring die m'n zusje om haar vinger schuift....
Het zijn momenten waarop de hemel heel even de aarde raakt.

Ik geniet ervan en ben er ziels blij mee en dankbaar voor.

Het voelt alsof ik en met mij de hele wereld om mij heen op de juiste weg zit. De weg naar en in het licht. Weg uit de donkere, verwarrende tijden

dinsdag 28 mei 2013

jarig

met mijn lieve papa bij Little V

met een verjongde maya op het strand in Burg Haamstede

stralend in een duinannetje.....dank je may, het was heerlijk!

maandag 27 mei 2013

snel

het lijkt alsof de tijd de laatste weken sneller gaat. ik kan haar bijna niet bijbenen.doet gelukkig zijn dat? het is jaren geleden en misschien wel tien dat ik zo'n bijzondere verjaardag had. ik ben zo de hele dag verwend en ik voelde me een ware prinses in tijgerprint... bedolven onder lieve berichtjes  en lekkere hapjes met een prachtige prins aan mij zij. zo mag iedere dag van dit jaar aan mij voorbij racen. kom maar op met die 1 achter de 4!

vrijdag 17 mei 2013

de laatste momenten

bijna tijd..ik ben de minuten aan het aftellen...kriebel in mijn buik... spannend!

maandag 13 mei 2013

er was eens...

zo beginnen alle sprookjes ...is  het een sprookje? met een einde van ze leefden nog lang en heel gelukkig?ik geloof nog altijd in de kracht van eenmooi begin, als een goed verhaal daar van afhangt dan kan deze nu al meer stuk  

woensdag 8 mei 2013

What's up

Ik begin eindelijk aan m'n nieuwe foon te wennen. M'n eerste app staat erop... Whatsapp! Trots!!!!
Vandaag de opdracht voor Your Style Lab na herschrijving  weer op de mail gedaan.
9 Kledingstijlen beschreven met bijpassende moodboards. Een super klus.
Ben ook nog te bewonderen op de blog van Chantal. Een van de twee oprichters van YSL.
Er is iemand daarboven hard aan de weg aan 't timmeren voor mij!
Nu weer een beetje gaan tekenen. Denk dat er al wel weer nieuwe inspiratie is...

woensdag 24 april 2013

doggie



























De laatste twee nieuwe tekeningen. Ik ben niet heel productief geweest met m'n handen. Vooral veel in 
m'n hoofd bezig geweest. Met wat hulp schaduwen van het verleden op geruimd en aan het opruimen.
Om maar vooral schoon m'n nieuwe tijd in te gaan.
Dank je wel, doggie. Dank je wel , lieve vrienden.

zondag 14 april 2013

eerste slipper-dag

























En vandaag was het dan weer zover... de eerste slipper-dag van 2013 is een feit.
Dat het maar een mooi slipper jaar mag worden...
En als ik dan toch met wensen bezig ben... een vaste levenspartner..... een gezonde relatie.... jesus in m'n hart... een aangename doorgaande, harmonieuze energie doorstroom... een gezond lichaam en geest... liefde en vertrouwen.... mooie ontmoetingen... blijven uitreiken.

Nu ga ik lekker aan het kokkerelen voor Lennaert.
Ramen open, muziekje.
Een perfect staartje van deze perfecte dag

maandag 1 april 2013

eerste opdracht



















Mijn eerste illustratie in opdracht is een feit en wel voor Lives Connections.

Nu maar eens een echte galerie regelen voor mijn werk en een beetje zon op m'n bol
en heel, heel veel liefde om me heen en in mijn hart.
Laat de keuzes gemaakt worden en laat het goede, gefundeerde, stabiele keuzes zijn, die vruchtbare grond zijn voor geluk, voorspoed, intimiteit en veiligheid.
Zo... het orakel heeft gesproken!