woensdag 31 oktober 2012

voorbij

Soms zijn dingen al voorbij, terwijl ik denk er nog midden in te zitten.
Volgens mij is dit een chronische aandoening van mijn hart.
Het doet nog pijn als de liefde, ook van mijn kant, al lang en lang voorbij is.
Het is alsof ik de pijn graag heb. Ik koester haar.
 zo van Als je dan geen liefde hebt, voelt of krijgt, dan in ieder geval nog wel de pijn ervan.

Hoe ziek is dat?

Geen idee.

Misschien een leuk idee om deze aandoening te genezen door mijn intelligentie te gebruiken.

Als iets niet leuk is met iemand, alle moeite en aandacht van jezelf komt, dan mag en kan je ervan uit gaan dat het leuker is om deze relatie achter je te laten en dat betekent:
Niet meer bellen.
Niet meer ergens op ingaan.
Geen hoop koesteren.
Niet stiekem wachten.
Niet meer boos zijn.
Er niet meer aan denken
titel: uilskuiken
Verder gaan

maandag 15 oktober 2012

lekker spelen

gisteren lekker gespeeld met kleding bij Mhoon in Adam op de Green Fashion Fix

























en verder er zijn weer een paar grote tekeningen klaar
een  idee...






















het is raar om ze gespiegeld te zien.
dan zijn het niet de tekeingen zoals ik ze heb bedoeld

donderdag 11 oktober 2012

herfst

Langzaam is de zomer in herfst veranderd.
Het wordt weer vroeger donker, de blaadjes verkleuren.
Dat prachtige gouden licht van de zon
en dan naar binnen keren.
Melancholie over de dingen die voorbij gaan.

Nog even zijn mijn tekeningen te zien in de Overkant.
Over mooie ontmoetingen en afscheid.
Over oogsten en loslaten.
Met een zucht en een glimlach.
Nog even nagenieten.

me met nieuw wilderig haar, welliswaar minder dan gisteren

maandag 1 oktober 2012

werk aan de winkel

Ik doe ook mee.
Ik heb een coach.
En ik ben heel erg blij dat ik haar aan mijn zij heb.
Er is namelijk werk aan de winkel.
Ik wil groter.
Ik wil echter.
Ik wil prof zijn.

Hoe doe ik dat?
dat is de GROTE VRAAG.....

Hard werken?
Tja maar wanneer werk ik hard?
Mezelf serieus nemen, mijn werk serieus nemen.
JA, JA.
Deed ik dat dan niet al?

Ik merk nu vooral dat ik duik,
want ik vind het allemaal zo eng.
Waarom?
Als ik het echt wil, kan ik ook echt mislukken, falen.
En dan?
........
grote leegte.

Maar wat als ik nu eens niet kan falen
en dat er niet echt in geloven,
ik als kunstenaar,
dat dat het echte falen eigenlijk is
en dat daarmee alles eigenlijk faalt.

Er is geen andere weg.
Dit is wat ik echt wil...
Er is geen andere optie dan er recht doorheen.

Dus er is werk aan de winkel.
Fijn.