huiselijk

een compleet  gelukkig huiselijk plaatje...
zij aan tafel aan de computer met een kopje thee
hij overhemden aan het strijken
buiten regent het dat het giet en donderend omweer
tijdstip: zondag avond half elf
van mij mag het voor eeuwig zo zijn!

blij

Vandaag vogeltjes, muisjes en libelles gespot in het park.
En, tjee, wat werd ik daar blij van.
En ook nog gisteren na een perfecte date gewerkt
en vanmorgen weer op tijd op
en eindelijk... eindelijk Winterslaap verlijmt
en hij is goed gebleven.
Opluchting!!!!!
Ik vind 'm zelf zo mooi.
En oef... wat ben ik blij!

titel: winterslaap '11

op de set

Van de week weer een paar dagen op de set van Flikken Maastricht gewerkt....
veel bloed en gedoe....

eureka

Soms is het belangrijk om het juiste woord te vinden voor hoe ik me voel.
En ja mijn mams heeft het goede woord voor mij gevonden....
Droevig.
Ik ben droef.
Nooit gedacht dat droef zo voelt.
Een constante zucht naar iets
naar ontsnapping
naar iets of iemand
naar troost
naar steeds weg willen
naar niet hier en nu willen zijn
en ook niet kunnen slapen
moe zijn
geen zin in iets, maar toch iets willen doen...
Nou dat is dus "me droevig voelen"...
en dit zijn de nieuwe tekeningen die in die mood zijn gemaakt.

titel: droef

titel: thuis

titel: Theo

titel: protest

in mijn puber kamer

Mijn tijd van terug -naar -vroeger zit er weer bijna op. Nog een paar daagjes en paps en mams komen weer thuis na een welverdiende vakantie en ik mag weer terug naar het Haagie.
Bijzondere tijd weer ieder jaar... Die weken dat ik in het huis woon waar ik ben opgegroeid.
Ieder jaar weer is het een tijd van grote schoonmaak. Van alles laten stromen wat oud is en niet meer nodig... gedachten, pijn, verdriet, herinneringen, patronen, mensen... en laat maar lossssss wordt dan mijn slogan.
Veel eten, veel in de tuin zitten, veel lezen en dit jaar ook best wat tekenen aan de eettafel, poppetjes knutselen en yoga.
Het is soms goed om geconfronteerd te worden met vroeger en geen andere weg te kunnen dan er recht doorheen. Het is ook fijn om m'n zusje even weer zo dichtbij te voelen. Te weten dat in alles wat ik heb meegemaakt ik niet alleen sta.
Dit jaar was ik weer even zeven en vond ik dat ik mijn zusje had te beschermen en dat ik dus gefaald had toen dit me niet lukte en dat ik dus niemand kan beschermen en dat ik dat dus ook maar helemaal niet meer moet proberen en dat het dus maar beter is om niemand dichtbij te laten, van niemand echt te houden, want dan wil je ze niet beschermen.... Grote stappen... snel thuis... op z'n zachtst...
Heel verdrietig om achter te komen.
Vooral omdat je als kind dat uberhaupt niet kon.
Ik en onmogelijke wensen.... komt me bekend voor.....
Maar wat hou ik ongelooflijk veel van dat zusje van mij!

ik voel me oud

op mijn vroegere zolderkamertje