de energie laten stromen

Wat is dat toch moeilijk voor mij om de energie onbekommerd te laten stromen. Ik zet haar steeds weer vast ergens in m'n lichaam. Ik lik steeds wel aan de vrijheid, de immense ruimte, alle mogelijkheden, maar vind het dan blijkbaar zo bedreigend dat ik snel m'n kooitje weer opzoek. Lekker.......Veilig.....
Maar dat is het dus niet meer.
Ik moet mijn vleugels gaan gebruiken met al mijn kracht, voorstellingsvermogen en inzet.
Ik moet gaan.
Ik moet me gaan ontwikkelen.
Ik wil m'n bloemblaadjes een voor een uitvouwen.
Ik wil tot bloei komen in het licht met alle ruimte tot mijn beschikking.

mijn tijd van  winterslaap is voorbij. de lente is gekomen.