een zwaar hart

Mijn hart voelt zwaar, alsof het klem zit. Het geeft me het gevoel van verdriet hebben. Het lijkt alsof ik iets verloren ben, maar ik weet niet zo goed wat.
Ik ben zelfs een beetje bang dat een depressie haar koude, klamme deken over mij aan het uitvouwen is. Ik heb de neiging om weg te willen vluchten, ver weg. Ik wil me verstoppen voor iedereen die me lief is gewoon om geen uitleg te hoeven geven. Ik schaam me.
En tegelijk wil ik contact.
Ik voel me afgewezen omdat ik geen wezenlijk contact voel. Ik voel me alleen.
Ik hoor mezelf stom lullen, blablabla.
Ik word boos van mensen.
Ik droomde vannacht dat papa overleed. En in m'n droom dacht ik vooral dat ik al wist dat dat er aan zat te komen, dat ik het al had voorzien.
Ik droom zowieso veel.
Soms vergeet ik ze bij het wakker worden met opzet, omdat ze me angst aanjagen.
Het is alsof er afscheid in de lucht hangt en ik vecht ertegen met hart en ziel.
Ik wil niet nog meer verliezen, hoe kaal kan m'n tuintje worden!?
En toen herinnerde ik mij de wijze woorden van Ar van een tijdje geleden.

Dingen komen en gaan. Laat dingen die gaan, maar gewoon gaan en kijk uit naar de nieuwe dingen die komen. Je kan de loop van het leven niet tegenhouden