Het is naar binnenkeer tijd voor mij en m'n hele lichaam en hoofd verzet zich ertegen.
Met als resultaat... afspraken die worden afgezegd ( niet door mij), smsjes( van mij) waarop mijn lieve vrienden niet reageren en contact met onbekenden dat heel naargeestig is met een onderwerp (manisch depr.) wat steeds weer terugkomt ( bij die ander).
Hoelang ga ik nog met m'n hoofd tegen de muur lopen, voordat de boodschap van mijn wezen doordringt?
Hoelang ga ik me nog zielig en alleen voelen?
Zo ook nu....
Jo zou komen......
dan ga ik naar sala...jaaaaaa....salsa....even alle pijn in m'n hoofd los en de stijve pijn in m'n kuiten....jaaaaaa
NEEEEEEEEE!
Pijn in m'n hoofd al een paar dagen, gisteren pijn in m'n buik en vandaag in m'n kuiten, dat betekent ...
even rustig aan doen, even voelen, weet je wel
NEEEEE, daar wordt het alleen maar erger van, gewoon even overheen gaan, voel je er niets meer van...
Tja en soms is dat ook zo en soms ook niet.
Nu is het goed om terug naar af te gaan en de ruimte te geven aan alles wat ik voel.
Ik BEN niet zielig. Ik voel me zo. En dat gaat weer over. Op dit moment kan niemand anders dan ik zelf mij een ander gevoel geven.
Het gaat voorbij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten